Hiçbirsey yapamıyorsun öylece ekrana bakıp kalakalıyorsun. Bu süreçte o kadar yıpranmış ki duygularımız ne sevinebiliyor insan, ne de üzülüyor. Sanki bir taşa bakar gibi kalıyorsun öylece. İcin doluyor; lanet edesin geliyor çektiklerine. Geride kalan masumlara üzülüyor o an yüreğin ve içinden çıktığın kumpasa doğru dürüst sevinemiyorsun bile. Kızının söyledikleri geliyor aklına “baba sen bi daha polis olma ya tekrar atarlarsa seni” deyişi. Kalakalıyorsun öylece olduğun yerde katılaşmış bir taş gibi bakıyor gözleriniz boşluğa. Bu muydu diye soruyor içinizden bir ses; bu muydu bu kadar acının bedeli.
Rabbim tüm masumların yardımcısı olsun.