Aslında hep umutluyum dostum. Umut vererek dostları rehavete sürüklememek için distopik yazıyorum bazen. Ama fark ettim ki ters tepiyor, umudu olmayınca insanlar daha fazla boşluyor. Umut şart.
Bu arada, yere basan bir umut bu. Şerbetlenmekten ve şerbetlemekten bu süreçte hepimiz nefret ettik. Çok fazla veri var elimizde olayların bahsettiğim şekilde gelişeceğine dair.
Tabii en zayıf halka şu anki muhalefetin iktidara gelmesi durumunda vaatlerini gerçekleştirememesi. Yanlış anlaşılmasın, çoğunun samimiyetine inanıyorum. Ancak koltuk başkadır, kimleri değiştirmedi.
Buna izin vermemek için önümüzdeki seçime kadar Twitterda, sokakta, iş yerinde, Insta'da artık nereyi bulursak mağduriyetleri anlatmak zorundayız. Hadi hiçkimsenin mağduriyetine inanmadınız diyelim, en azından KENDİ MAĞDURİYETİNİZİ ANLATIN. Siz bunu anlatınca dinleyen gzekalı değilse benzeri durumda başkalarının olabileceğini düşünecek zaten.
"Gitmezler koltuğa yapışırlar" diyenlere de aldanmayın. Bu iddiaların ciddi bir bölümü gerçek fetocular tarafından yayılıyor. Darbe girişimlerini kendilerince meşrulaştırmak için öyle diyorlar.
Son olarak ünlü Türk düşünürü Tarkan Tevetoğlu'nun dediği gibi "Gitçek gitçek geldiği gibi gitçek"